ดูหนัง Confessions (2010) คำสารภาพ
ในวัน จบการศึกษา ของ รร. ม.ต้น ปี1 ห้องบี ครูโมริงุจิ ยูโกะ ได้แจกนม ให้กับ นักเรียนในห้อง เมื่อแจกเสร็จ เธอบอกกับ นักเรียนในชั้น ว่า วันนี้ เธอจะสอน บทเรียน สุดท้าย ในฐานะ คุณครู เธอเล่าว่า เธอมีลูกสาว อายุเพียง 4 ขวบ ลูกสาวของเธอ จมน้ำตาย ในสระ รร. ตำรวจบอกว่า เป็นอุบัติเหตุ แต่เธอสืบ จนรู้ว่า ทั้งหมดนั้น เป็นการ ฆาตรกรรม โดยนักเรียน ในห้องนี้ 2 คน เธอจะ ไม่แจ้งตำรวจ เพราะทั้งคู่ ยังเป็น เยาวชน จึงไม่โดน โทษหนัก เธอคิด บทลงโทษ ของเธอ ไว้แล้ว และเธอ ก็บอกว่า นมที่แจกไป เมื่อครู่ได้ผสม เลือดที่ติดเชื้อ เอดส์ เอาไว้ด้วย ตัวหนัง ได้รวม คำสารภาพ ของตัวละคร แต่ละตัว จนรู้ถึง จุดประสงค์ และเหตุผล ติดอันดับ boxoffice ที่ญี่ปุ่น 4 สัปดาห์ซ้อน และได้เข้า ชิงออสการ์ ในรอบ 9 เรื่องสุดท้าย ดูจนจบ ถึงเข้าใจว่า ทำไมหนัง ถึงได้ รับรางวัล
อ่านรีวิวก่อน ดูหนัง
นักแสดง
Takako Matsu ทากาโกะ มัตสึ
Yoshino Kimura
Masaki Okada
ผู้กำกับ : Tetsuya Nakashima
รีวิว
อวยไส้แตกแหกไส้ฉีก
Confession หรือ Kokuhaku เป็นหนังที่ผมติดค้างลูกเพจว่าจะรีวิวมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่สบโอกาสเลย จริงๆได้แผ่นมาเป็นเดือนแล้ว จากร้านที่ลิโด้ แต่ก็นั่นแหละ คิวดูหนังยาวเหยียด จนมาช่วงสงกรานต์นี่แหละเลยไล่ดูหนังแผ่นไปและมาสะดุดที่เรื่องนี้แหละ ดูจบนี่คือแทบอยากกราบคนเขียนบท ทำไมช่างรังสรรค์บทหนัง Confession ออกมาได้อย่างแสนจะฉลาดและแทบจะไม่มีข้อบกพร่องหรือมีอะไรให้เราสงสัยเอะใจเลยได้แม้แต่นิดเดียว และที่สำคัญ การสปอยล์หนังเรื่องนี้ถือเป็นความผิดอย่างร้ายแรงมากด้วย แต่จะพยายามเล่าแบบไม่ให้กระเทือนตอนจบแน่นอน
เรื่องราวของคุณครูสาว โมริกูจิ ที่เธอพบว่าลูกสาวของเธอไม่ได้จมน้ำตายอย่างที่คิด แต่เป็นการโดนฆาตกรรมโดยนักเรียนชาย 2 คนในชั้นเรียนที่เธอเป็นครูประจำชั้น เธอคิดว่าแม้จะอาศัยกระบวนการทางกฎหมายลงโทษ แต่ท้ายที่สุด เด็กเหล่านี้จะรอดตัวเพราะความเป็นเยาวชนในที่สุด เธอจึงวางแผนเอาเลือดที่มีเชื้อ HIV ใส่ลงไปในนมให้เด็ก 2 คนนี้กิน แต่เรื่องมันคงไม่ได้มีแค่นี้ เพราะเหตุผลในการการก่ออาชญากรรมของเด็กแต่ละคนมีสาเหตุที่น่าคิดไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นที่เด็กชายAมีความต้องการให้ตัวเองโด่งดังมีชื่อเสียงจนแม่ที่ทิ้งตัวเองไปหันกลับมามอง หรือการที่เด็กชาย B ที่เป็นคนที่ไม่มีเพื่อน ยอมทำตามเด็กชาย A เพราะคิดว่าตัวเองจะได้มีเด็กชาย A เป็นเพื่อน แต่ทุกสิ่งที่หนังนำเสนอ และขมวดปมไปจนถึงบทสรุป มันก็ยังไม่ใช่สิ่งที่เราคาด
อารัมภบทตอนต้นเรื่องยาวร่วม 30 นาที แต่สะพรึงและทรงพลังมาก มันไม่มีอะไรเลย นอกจากครูสาวโมริกูจิ พูดๆๆๆ ถึงความรักที่เธอมีต่อลูกสาวแต่………….. !!!
Confession ภาพยนตร์ของผู้กำกับ Tetsuya Nakashima ที่หนังเรื่องล่าสุดของเค้าอย่าง World Of Kanako ที่เพิ่งจะฉายในบ้านเราก็มีการนำเสนอที่สุดแสนจะฉูดฉาดเหลือเกิน แต่ในเรื่อง Confession แม้จะไม่ฉุดฉาด แต่มันกลับสุดแสนที่จะมีสไตล์และมีการสื่อสารด้วยภาพมากมายเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นโทนสีทึมๆของหนังตลอดเรื่อง ร้อยต่อกันด้วยดนตรีประกอบและภาพสโลโมชั่น ที่ดูไปเผินๆเหมือนหนังโฆษณาเจ๋งๆที่มี่ความยาวเกือบ 2 ชั่วโมง เอาเข้าจริงๆก็ต้องถือว่า Tetsuya Nakashima เป็นผู้กำกับระดับมือพระกาฬที่เราคงจะต้องรอดูหนังของเค้าทุกเรื่อง แต่โดยส่วนตัวผมชอบเรื่อง Confession มากกว่า World Of Kanako เสียอีก
สิ่งที่ชอบใน Confession คือการนำเสนอของหนังที่ฉลาด การเล่าเรื่องผ่านคำสารภาพของตัวละครสำคัญ 4- 5 ตัว ที่ค่อยๆเล่ามาทีละตอน แล้วให้คนดูเอาไปร้อยต่อเหมือนจิ๊กซอ และเชื่อมากว่ากว่าจะถึงตอนจบ ก็แทบจะไม่มีใครสามารถเดาอะไรออกได้เลย รู้แต่ว่า ความเจ๋งของหนังเรื่องนี้ก็คือ ทุกคนที่ดูหนังเรื่องนี้จบ จะไม่สามารถฟันธงได้เลยว่า ใครถูกใครผิด เพราะตัวละครถูกออกแบบเอาไว้ด้วยเหตุผลที่ได้รับการรองรับเป็นอย่างดีทุกตัว
