People I Know (2002) จอมคนเมืองคนบาป

นักแสดงนำและผู้กำกับ

 

• อัล ปาชิโน (Al Pacino) รับบทเป็น อีไล เวอร์แมน: นี่คือการแสดงที่ต้องแบกหนังทั้งเรื่อง และเขาก็ทำมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ ปาชิโนไม่ได้ระเบิดอารมณ์เกรี้ยวกราดเหมือนในบทบาทอื่นๆ แต่เขาสวมบทบาทชายแก่ผู้เหนื่อยล้า, อ่อนแอ, และเปราะบางได้อย่างน่าทึ่งและน่าเห็นใจ
• คิม เบซิงเจอร์ (Kim Basinger) รับบทเป็น วิกตอเรีย เกรย์
• ไรอัน โอ’นีล (Ryan O’Neal) รับบทเป็น แครี่ เลาเนอร์
• เทีย เลโอนี่ (Téa Leoni) รับบทเป็น จิลลี่ ฮอปเปอร์
• ผู้กำกับ: แดเนียล อัลแกรนต์ (Daniel Algrant)

โปสเตอร์หนัง

รีวิวและบทวิเคราะห์

 

People I Know คือหนังประเภท “Character Study” ที่ยอดเยี่ยม มันคือการเจาะลึกเข้าไปในชีวิตของตัวละครตัวหนึ่งได้อย่างถึงแก่น

• การแสดงของ อัล ปาชิโน: คือเหตุผลอันดับหนึ่งที่ทำให้คุณต้องดูหนังเรื่องนี้ มันคือการแสดงที่เต็มไปด้วยรายละเอียดและมีความเป็นมนุษย์สูงมาก เราจะเห็นความเหนื่อยล้า, ความสิ้นหวัง, แต่ก็ยังมีความพยายามที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้องปรากฏอยู่ในแววตาของเขาตลอดเวลา
• ภาพสะท้อนอันมืดมน: หนังได้ตีแผ่เบื้องหลังอันโสมมของวงการบันเทิงและการเมืองได้อย่างเจ็บแสบ โลกที่เต็มไปด้วยการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์, ความลับ, และการโกหก
• หนังทริลเลอร์ที่ไม่ใช่ทริลเลอร์: แม้จะมีพล็อตเรื่องเกี่ยวกับการฆาตกรรมและความลับ แต่หนังกลับไม่ได้เน้นความระทึกขวัญ แต่เน้นไปที่สภาพจิตใจที่สับสนและแตกสลายของตัวเอกเป็นหลัก
• IMDb: ให้คะแนน 5.6/10
• Rotten Tomatoes: ได้รับคะแนนจากฝั่งนักวิจารณ์ที่ 44% ซึ่งเป็นคะแนนเสียงแตก โดยนักวิจารณ์ส่วนใหญ่ชื่นชมการแสดงของอัล ปาชิโน อย่างเป็นเอกฉันท์ แต่ติในเรื่องของบทภาพยนตร์ที่อาจจะดูเนิบนาบไปบ้าง

t-mieczkowski

⭐ 6/10

ปาชิโนแสดงได้ยอดเยี่ยมมาก สำเนียงที่หลายคนเสียดายนั้นดูคล้ายไบเซ็กชวล/จอร์เจียน/”นู ยอค” … มันสะท้อนถึงการผสมผสานภาษาถิ่นที่ซับซ้อนของตัวละครที่ซับซ้อน ซึ่งปาชิโนถ่ายทอดออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งเรื่องความกล้าบ้าบิ่นและเรื่องอื่นๆ ผลงานของเขาดูเหมือนจะลึกลับซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา และนอกเหนือจากตัวละครแล้ว เนื้อเรื่องก็ดูไม่สม่ำเสมอและน่าสมเพชในบางส่วน แต่ปาชิโนก็สามารถกอบกู้ความน่าเบื่อนั้นได้ และแสดงได้อย่างโดดเด่นอย่างที่คาดไม่ถึงเมื่อเขาใกล้จะรับเงินประกันสังคม กล้าหาญ เด็ดเดี่ยว และยอดเยี่ยม ทั้งบทและกำกับยังต้องปรับปรุงอีกมาก แต่การแสดงของปาชิโนก็น่าติดตามมากพอที่จะทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป แฟนๆ ปาชิโนต้องดูให้ได้

arieliondotcom

⭐ 6/10

และใครที่รู้จักคุณนั่นสำคัญ! คำว่า “ใครที่รู้จักคุณ” นั่นแหละคือกุญแจสำคัญ ฉันรู้สึกว่าจากคอมเมนต์บางส่วน หลายคนไม่เข้าใจ โดยเฉพาะเวลาที่พวกเขาเขียนถึง “การเห็นปาชิโนแก่ๆ ที่เหนื่อยล้า” เพราะนั่นคือบทบาทที่เขากำลังเล่นอยู่ นั่นอาจทำให้คุณเข้าใจว่าทำไมเขาถึงดูเป็นแบบนั้น เฮ้อ แต่ฉันก็ยังไม่ได้ยินใครพูดถึงเรื่องย้อนแย้งที่ว่า ในขณะที่เขาพยายามอย่างหนัก จริงๆ แล้ว เพื่อที่จะไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่เรื่อง (จริงๆ อีกแล้ว) ของคนอื่นกลับฉุดรั้งเขาไว้ และสุดท้ายก็ฆ่าเขา แท้จริงแล้ว คนที่เขารู้จักและพยายามปกป้องต่างหากที่ (ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม) ฆ่าเขา หรือฆ่าเขาเพราะเขา “รู้มากเกินไป” โดยเฉพาะผู้หญิงที่เขาควรจะกำจัด ผมเป็นแฟนพันธุ์แท้ของ Pacino และจะดูทุกเรื่องที่เขาเล่น ถึงแม้ว่าหนังเรื่องนี้จะไม่ได้ยอดเยี่ยมเท่าหนังเรื่องอื่นๆ ของเขา (แม้จะดูเรียบๆ และบางครั้งคุณจะเห็นเขาโผล่ออกมาจากบทบาท) แต่มันก็เป็น Pacino ที่ดีพอที่จะสละเวลา 2 ชั่วโมงในชีวิตของคุณเพื่อดูเมื่อไหร่ก็ได้

johnnyboyz

⭐ 5/10

ผมคิดว่าเมื่ออัล ปาชิโน นักแสดงผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขา อำลาวงการ ผู้คนจะหันกลับมามองภาพยนตร์เรื่องนี้และภาพยนตร์ประเภทอื่นๆ ที่เขาเคยแสดง และจะใช้สิ่งเหล่านี้เป็นหลักฐานยืนยันว่าถึงแม้ภาพรวมของภาพยนตร์เรื่องนี้จะค่อนข้างอ่อนแอ และหากเป็นภาพยนตร์ที่ทำผิดพลาด สิ่งหนึ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คือ อัล ปาชิโน และการแสดงของเขา ภาพยนตร์ประเภทนี้ไม่เพียงแต่จะเน้นย้ำถึงความสามารถของปาชิโนในการขับเคลื่อนภาพยนตร์เท่านั้น แต่ยังเป็นตัวอย่างที่ดีของ ‘ภาพยนตร์ที่คุณจะดูเพียงเพราะดารานำ’ อีกด้วย

People I Know เป็นภาพยนตร์ที่ค่อยๆ เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ มันคือภาพยนตร์ที่คุณใส่ลงไปในหม้อไฟระดับต่ำ เพื่อพยายามดึงเอาความดีและรสนิยมทั้งหมดที่คุณเชื่อว่ามีอยู่ในนั้นออกมา ซึ่งมาในรูปแบบของนักแสดงที่แข็งแกร่ง การถ่ายภาพที่สวยงาม ฉากตลกๆ บ้างที่พลาดบ้าง รวมถึงกลวิธีในการดำเนินเรื่องที่หลากหลายของภาพยนตร์ น่าเสียดายที่ People I Know เป็นหนังที่ขาดความต่อเนื่องของโครงเรื่องหลายเรื่อง บทสนทนาแข็งทื่อ และบางฉากก็ดูไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไหร่ หนังพยายามให้ดูเหมือน Bringing Out the Dead ของ Scorsese ในปี 1999 แต่กลับใช้นักประชาสัมพันธ์แทนแพทย์ และรถลีมูซีนแทนรถพยาบาล เช่นเดียวกับตัวละครของ Cage จากหนังเรื่องนั้น Eli Wurman (Pacino) ต้องเผชิญกับคนแปลกหน้ามากมาย ในขณะเดียวกันก็ทำให้ชีวิตของเขายากลำบาก

ปัญหาหลักที่ผมเจอกับหนังเรื่องนี้คือ มันเปิดมุมมองและโครงเรื่องต่างๆ มากมาย แต่กลับไม่เลือกที่จะดำเนินไปในทิศทางใด มีทั้งเหตุการณ์ที่หญิงสาวถูกข่มขืนและเสียชีวิตในห้องพักโรงแรม เส้นทางของละครการค้นพบเอลฟ์ที่ Eli พยายามอย่างหนักที่จะไม่ตกต่ำถึงขีดสุด และความตึงเครียดที่คุกรุ่นระหว่างนักการเมืองที่ดูเหมือนจะวนเวียนอยู่กับเรื่องเชื้อชาติ เรื่องนี้ทำให้ฉันตระหนักในภายหลังว่าถึงแม้จะมีการบอกใบ้และใส่รายละเอียดเหล่านี้เข้าไป แต่เหตุการณ์เหล่านี้กลับไม่ได้จบลงง่ายๆ เลย เด็กผู้หญิงที่ตายไปแล้วกลับถูกมองข้ามไปเมื่อฉันคิดว่าหนังเรื่องนี้จะกลายเป็นละครที่เน้นไปที่การเล่าเรื่องของอีไล อารมณ์ของหนังและวิธีแสดงของปาชิโน อีไลแสดงให้เห็นว่าเขากำลังจะถึงจุดวิกฤต แต่เขาก็ยังคงมองโลกในแง่ดีพอที่จะผ่านมันไปได้ และสุดท้าย วิธีที่นักการเมืองและสถานการณ์ของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับภาพถ่ายผิดกฎหมายของพวกเขาดำเนินไปนั้น เป็นไอเดียที่ดีสำหรับหนังเรื่องนี้ แต่ People I Know กลับดูเหมือนจะมองข้ามมันไป น่าเสียดายที่แม้จะมีโอกาสมากมายขนาดนี้ หนังเรื่องนี้ก็ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจ และ ‘การอัปเดต’ ใดๆ ที่เราได้รับก็มาจากการรายงานข่าวทางโทรทัศน์ภายในหนัง ซึ่งก็ค่อนข้างแย่

ถึงอย่างนั้น หนังเรื่องนี้ก็มีประสิทธิภาพในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อีไลดูน่าสมเพชในความพยายามที่จะทำให้คนมาร่วมงานของเขา และคุณก็รู้สึกเห็นใจเขาจริงๆ เพราะตอนนั้นคุณไม่รู้เลยว่าเขาประสบความสำเร็จ เป็นที่นิยม หรืออะไรก็ตาม นอกจากนี้ การแนะนำตัวละครและการวางโครงสร้างตัวละครให้แน่นหนาก่อนที่จะฆ่าพวกเขาทิ้งไป อาจเป็นวิธีเล่นกับคนดูได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ถ้าตัวละครถูกลืมไปในช่วงท้ายเรื่องและไม่กลับมาหลอกหลอนตัวเอกหรือสร้างปัญหาขึ้นมาอีก แล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ? ดังนั้น ช่วงสามสิบนาทีแรกจึงถือเป็นการเสียเวลาเปล่าๆ ยกเว้นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่คนพูดและทำ People I Know เป็นหนังที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในแง่ที่รู้สึกว่ามันยืดเยื้อ แต่ตอนจบกลับดูหดหู่มาก

ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน

 

หากคุณชื่นชอบหนังดราม่าที่เน้นการแสดงอันทรงพลัง เราขอแนะนำ:

1. Insomnia (2002): ผลงานอีกเรื่องของ อัล ปาชิโน ที่ออกฉายในปีเดียวกัน ซึ่งเขาก็รับบทเป็นชายผู้เหนื่อยล้าและต้องต่อสู้กับสภาพจิตใจของตัวเองเช่นกัน
2. Michael Clayton (2007): หนังทริลเลอร์-กฎหมายสุดเข้มข้นที่ว่าด้วย “นักเก็บกวาด” ผู้ต้องเข้าไปพัวพันกับความลับอันตรายของบริษัท
3. Sweet Smell of Success (1957): หนังขาว-ดำสุดคลาสสิกที่ตีแผ่วงการนักประชาสัมพันธ์และคอลัมนิสต์ในนิวยอร์กได้อย่างยอดเยี่ยม

 

คำถามที่พบบ่อย (Q&A)

 

Q: หนังเรื่องนี้เป็นหนังแอ็คชั่นหรือเปล่า?

A: ไม่ใช่เลยครับ นี่คือหนังดราม่าที่ดำเนินเรื่องช้าๆ และเน้นบทสนทนาเป็นหลัก แม้จะมีพล็อตแนวทริลเลอร์ แต่โฟกัสหลักอยู่ที่สภาพจิตใจของตัวละคร ไม่ได้มีฉากไล่ล่าหรือยิงกัน

Q: การแสดงของ อัล ปาชิโน ในเรื่องนี้ดีแค่ไหน?

A: ถือเป็นการแสดงที่ดีที่สุดและถูกประเมินค่าต่ำไปที่สุดเรื่องหนึ่งของเขาในยุค 2000 ครับ เขาถ่ายทอดความเหนื่อยล้า, ความสิ้นหวัง, และประกายไฟที่ยังหลงเหลืออยู่ของชายผู้เห็นโลกมาทุกด้านได้อย่างสมบูรณ์แบบ

Q: ทำไมหนังเรื่องนี้ไม่ค่อยดัง?

A: เป็นหนังอินดี้ที่ไม่ได้เข้าฉายในวงกว้างครับ นอกจากนี้ การฉายของหนังยังได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ 9/11 เนื่องจากเป็นหนังที่เล่าเรื่องราวด้านมืดของนิวยอร์กในช่วงเวลาที่คนอเมริกันกำลังต้องการหนังที่ให้กำลังใจมากกว่า

บทสรุป: People I Know คือเพชรเม็ดงามที่ซ่อนอยู่สำหรับแฟนๆ ของ อัล ปาชิโน และคอหนังดราม่าตัวจริง เป็นภาพยนตร์ที่อาจจะดำเนินเรื่องช้า แต่ก็จะมอบรางวัลตอบแทนเป็นการแสดงระดับตำนานและเรื่องราวที่ชวนให้ขบคิดถึงราคาของชื่อเสียงและอำนาจ