ฉันไม่ใช่แฟนหนังแวมไพร์ตัวยงนัก จริงๆ แล้วมีหนังไม่กี่เรื่องที่ฉันนึกชื่อออกและชอบ อย่างไรก็ตาม ฉันเช่า ‘The Night Flier’ มาอ่านเพราะปกดีวีดีดูน่าสนใจดี แต่ฉันก็ยังคาดหวังอะไรจากหนังเรื่องนี้ไม่ได้มากนัก ริชาร์ด ดีส์ (มิเกล เฟอร์เรอร์) เป็นนักข่าวประจำนิตยสารรายสัปดาห์สุดสยองและน่าขนลุกชื่อ ‘Inside View’ เขาได้รับมอบหมายให้รายงานเรื่องราวของนักบินลึกลับที่บินเข้าไปในสนามบินชนบทและฆ่าทุกคนที่อยู่ที่นั่น ดูดเลือดเหยื่อจนหมด ตอนแรกริชาร์ดไม่ต้องการเรื่องนี้ แต่หลังจากที่เห็นว่าเรื่องราวมันใหญ่โตแค่ไหน และต้องการจะวางตัวแคทเธอรีน (จูลี เอนท์วิสเซิล) นักข่าวสาวผู้ทะเยอทะยานไว้กับตัวเอง เขาจึงรับหน้าที่นี้และออกค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับฆาตกรที่เขาต่อมาตั้งฉายาว่า The Night Flier
ฉันประหลาดใจมากกับคุณภาพของหนังเรื่องนี้ ตอนนี้ฉันค่อนข้างกังวลกับหนังที่ดัดแปลงมาจากนิยายของสตีเฟน คิง และด้วยความที่เป็นหนังแวมไพร์ ฉันจึงไม่ได้คาดหวังอะไรมาก สิบนาทีแรกของ “The Night Flier” ค่อนข้างจะดำเนินเรื่องช้าและน่าเบื่อ แต่ไม่นานก็เปลี่ยนไปเมื่อ “The Night Flier” กลายเป็นหนังระทึกขวัญที่เชี่ยวชาญ มันไม่ใช่หนังแวมไพร์ทั่วไป และนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ผมชอบมัน ตรงกันข้าม “The Night Flier” กลับเป็นดราม่าอาชญากรรมมากกว่า เพราะหนังมุ่งเน้นไปที่การไขคดีฆาตกรมากกว่าการหยุดยั้งฆาตกร ซึ่งทำให้หนังระทึกขวัญน่าสนใจในแง่หนึ่ง และถึงแม้จะมีฉากนองเลือดให้เห็นบ้าง แต่ก็หลีกเลี่ยงแนวคิดที่ชัดเจนว่ามุ่งเน้นไปที่การกระทำของฆาตกรเพียงอย่างเดียว ความตึงเครียดถูกสร้างอย่างโดดเด่นด้วยการไม่มุ่งเน้นไปที่ The Night Flier มากเกินไป
Salem’s Lot (1979): มินิซีรีส์สุดคลาสสิกที่ว่าด้วยเรื่องราวของเมืองเล็กๆ ที่ค่อยๆ ถูกแวมไพร์เข้ายึดครอง
In the Mouth of Madness (1994): แม้จะไม่ได้สร้างจากงานของสตีเวน คิง แต่เป็นผลงานของผู้กำกับ จอห์น คาร์เพนเตอร์ ที่คารวะสไตล์ของเขาอย่างเต็มเปี่ยม ว่าด้วยเรื่องของนักสืบประกันที่ต้องตามหานักเขียนนิยายสยองขวัญที่หายตัวไป
