Oh Canada (2024)

นักแสดง

   
Richard Gere ริชาร์ด เกียร์

Jacob Elordi จาค็อบ เอลอร์ดี

Uma Thurman อูมา เธอร์แมน

Victoria Hill วิคตอเรีย ฮิลล์

ผู้กำกับ

Paul Schrader

รีวิว Oh Canada (2024) 

⭐ boblipton

🤩 คะแนน: 5/10 ดาว

Oh Canada Richard Gere เป็นผู้สร้างภาพยนตร์สารคดีที่น่าเชื่อถือและเต็มไปด้วยเนื้อหาหนักหน่วง เขาร่วมงานกับ Uma Thurman ซึ่งเป็นภรรยาและโปรดิวเซอร์ของเขา หลายปีก่อน เขาหลบหนีออกจากสหรัฐอเมริกาเพื่อประท้วงสงครามเวียดนาม ปัจจุบันเป็นปี 2023 เขากำลังจะเสียชีวิต และนักเรียนหลายคนของเขากำลังทำสารคดี โดยสัมภาษณ์เขาในช่วงการประท้วง และภายใต้การจับตามองของ Uma Thurman โปรดิวเซอร์และภรรยาของเขาSchrader เป็นนักเขียนที่รอบคอบ และมีหลายวิธีในการตีความภาพยนตร์เรื่องนี้ นักวิจารณ์บางคนเรียกภาพยนตร์เรื่องนี้ว่า “อัตชีวประวัติ” เนื่องจากพวกเขาขี้เกียจทางปัญญาจนไม่สามารถคิดได้มากกว่าหนึ่งเรื่องก่อนจะยอมแพ้ อาจมีประเด็นอัตชีวประวัติในภาพยนตร์เรื่องนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้สะท้อนความคิดเห็นของ Schraeder

มากกว่าความคิดเห็นของหมีแพนด้าหรือก้อนหินก้อนใหญ่ที่ถูกขูดลงมาจาก Laurentian Shield สู่แม่น้ำ Long Island ฉันเชื่อว่านั่นไม่ได้หมายความว่าเป็นอัตชีวประวัติ และความจริงที่ว่าผู้ชายคนนี้เป็นผู้สร้างภาพยนตร์ก็เช่นกัน มีทั้งผู้สร้างภาพยนตร์และผู้สร้างภาพยนตร์ แม้ว่า Gere และผู้สร้างภาพยนตร์ภายในภาพยนตร์ต้องการสร้างภาพยนตร์ที่สร้างความฮือฮาไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม ความปรารถนาเดียวของ Miss Thurman คือการปกป้องสามีของเธอ แม้ว่าเธอจะรู้ดีถึงสิ่งเลวร้ายที่สุดอยู่แล้วก็ตามฉันได้พิจารณาว่านี่เป็นการไตร่ตรองเกี่ยวกับการสร้างภาพยนตร์หรือไม่ ซึ่งแน่นอนว่ามีแง่มุมบางอย่าง ผู้สร้างภาพยนตร์จะถ่ายภาพยนตร์ยาวกว่าที่จำเป็นหลายฟุต และตัดต่อให้เป็นรูปแบบสุดท้ายที่อาจสัมพันธ์กับความเป็นจริงหรือเจตนาเดิมของผู้สร้างภาพยนตร์หรือไม่ก็ได้ เมื่อ Gere เสียชีวิตบนกล้องและในระหว่างภาพยนตร์ เหตุการณ์ในชีวิตของเขาที่เขาต้องการบอกเล่าก็สับสนและเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ เชื่อมโยงและขัดแย้งกันเอง เพื่อให้เข้าใจเรื่องนี้ การสร้างภาพยนตร์จากเรื่องนั้น — เนื่องจากคนในภาพยนตร์เรื่องนั้นมีสัญญาขายภาพยนตร์อยู่แล้ว — จำเป็นต้องมีบรรณาธิการ นั่นคือผลงานที่แท้จริงของนักเล่าเรื่องทุกคน: การจัดเรียงเหตุการณ์และตัวละครภายในเรื่องราวเพื่อให้ผู้ชมเข้าใจได้

แต่สิ่งที่สำคัญกว่าในการทำความเข้าใจภาพยนตร์เรื่องนี้คือการมองว่า เช่นเดียวกับผลงานอื่นๆ ของชเรเดอร์ ภาพยนตร์เรื่องนี้มุ่งเน้นไปที่ความโกรธแค้นเป็นหลัก ในบางแง่ ผลงานของเขาคล้ายกับผลงานของอิงมาร์ เบิร์กแมน: เขาเติบโตมาในศาสนาและไตร่ตรองถึงความผิดพลาดของมนุษย์ในโลกที่ไม่มีพระเจ้าที่จะให้กรอบความคิดที่เป็นกลางเกี่ยวกับความถูกต้องและความผิด: ความงุนงงและความผิดหวัง ทิ้งคำถามให้ผู้ชมคิดหาแนวทางในการสร้างระบบศีลธรรม ในทางกลับกัน ชเรเดอร์ดูโกรธเคือง สิ้นหวัง และปล่อยให้ผู้รอดชีวิตที่โชคร้ายทำความสะอาดความยุ่งเหยิงนี้ เกียร์ปล่อยให้ผู้สร้างภาพยนตร์หาเหตุผลจากการสัมภาษณ์ของเขา และให้มิสเทิร์แมนทำความสะอาดความยุ่งเหยิงและคำโกหกที่เขาพูดในชีวิตของเขา มันไม่ใช่ปัญหาของเกียร์ เขาตายไปแล้ว และไม่ใช่ของชเรเดอร์ด้วยอย่างไรก็ตาม นี่คือวิธีการดูภาพยนตร์บางส่วนที่ฉันคิดขึ้น หากคุณได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว ถึงแม้จะไม่มีฉากระเบิดหรือเรื่องตลกดีๆ ก็ตาม โปรดแจ้งให้ฉันทราบด้วยว่าคุณคิดว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่ และหากคุณมีการตีความที่แตกต่างออกไปก็โปรดแจ้งให้ฉันทราบด้วย

⭐ grahamchris

🤩 คะแนน: 5/10 ดาว

เมื่ออ่านบทวิจารณ์เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้แล้ว ฉันสังเกตเห็นว่าคะแนนและจำนวนการรับชมแตกต่างกัน บางคนให้คะแนน 8 คะแนนขึ้นไป ซึ่งถือว่าเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่บางคนให้คะแนน 3 คะแนนหรือต่ำกว่านั้น โดยอ้างว่าเป็นผลงานที่ไร้สาระ ฉันควรยืนหยัดอย่างไรดี ฉันเพิ่งดูไปและยังคงคิดไม่ตก อาจเป็นหนังที่ต้องดูซ้ำหลายๆ รอบจึงจะเข้าใจความหมายที่แท้จริง แม้ว่าฉันต้องยอมรับว่าไม่มีทางที่ฉันจะนั่งดูหนังเรื่องนี้ซ้ำอีก ฉันดีใจที่ได้ดูมัน แต่แน่นอนว่าฉันจะไม่ดูมันซ้ำอีกฉันให้ 5 คะแนนตรงกลาง อาจจะใจดีเกินไป

⭐ brentsbulletinboard

🤩 คะแนน: 3/10 ดาว

Oh Canada แย่พอแล้วที่หนังเรื่องหนึ่งทำให้ผิดหวังและไม่เป็นไปตามความคาดหวัง แต่สิ่งที่แย่กว่านั้นคือเมื่อหนังไม่เพียงแต่ไม่เป็นไปตามความคาดหวังเท่านั้น แต่ยังพิสูจน์ชื่อเสียงเชิงลบที่ตามมาอีกด้วย ซึ่งน่าเสียดายที่ภาพยนตร์เรื่องล่าสุดจากผู้กำกับ Paul Schrader เป็นผลงานการผลิตที่แย่จนน่าอับอายของศิลปินที่เขียนบทและ/หรือกำกับผลงานชั้นยอดอย่าง “First Reformed” (2017), “American Gigolo” (1980), “Mishima: A Life in Four Chapters” (1985), “The Last Temptation of Christ” (1988) และ “Taxi Driver” (1976) เรื่องราวที่น่าเบื่อหน่ายนี้พยายามเล่าเรื่องราวของ Leonard Fife (รับบทโดย Richard Gere) ผู้กำกับชื่อดังแต่ป่วยระยะสุดท้าย ซึ่งกำลังให้สัมภาษณ์สำหรับชีวประวัติที่สร้างขึ้นเพื่อฉายทางโทรทัศน์ โดยพูดถึงชีวิตและอาชีพการงานอันโด่งดังของเขาในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์สารคดีที่ได้รับการยกย่อง อย่างไรก็ตาม ตัวเอกไม่ได้มองว่านี่เป็นการแสดงความยินดีต่อความสำเร็จของเขา แต่เป็นการสารภาพอย่างโล่งใจเกี่ยวกับชีวิตที่เขาดำเนินไปซึ่งแทบไม่มีใครรู้เลย ที่ทำให้เรื่องซับซ้อนขึ้นก็คือ สุขภาพที่ทรุดโทรมลงอย่างรวดเร็วและความจำที่เลือนลางทำให้เขาไม่สามารถบรรลุวัตถุประสงค์นี้ได้

โดยเฉพาะเมื่อเขาเปิดเผยความลับเกี่ยวกับตัวเองที่แม้แต่คนใกล้ชิดที่สุดก็ไม่ทราบ (โดยเฉพาะภรรยาของเขา เอ็มมา (รับบทโดยอูมา เธอร์แมน) และลูกศิษย์ของเขา มัลคอล์ม (รับบทโดยไมเคิล อิมเพอริโอลี) ผู้กำกับชีวประวัติ) ซึ่งพวกเขารีบสรุปว่าการจำที่ผิดพลาดนั้นเกิดจากความจำที่ผิดพลาด เรื่องราวในอดีตของลีโอนาร์ดที่เคยถูกปกปิดไว้มาก่อนกลับกลายเป็นเรื่องจริงผ่านภาพย้อนอดีตที่งุ่มง่ามและไม่ต่อเนื่องหลายชุดที่นำเสนอตัวตนของเขาในวัยหนุ่ม (รับบทโดยเจค็อบ เอลอร์ดี) ที่นำเสนอในลักษณะที่เข้าใจยากเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งทำให้คำว่า “ไม่เป็นเส้นตรง” มีความหมายใหม่ สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นคือความเกี่ยวข้องของการยอมรับเหล่านี้ส่วนใหญ่ไม่ได้รับการอธิบายและไม่ได้รับการแก้ไข ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับลักษณะของตัวละครหรืออาชีพของเขาในฐานะผู้สร้างภาพยนตร์ การที่เขาเดินทางไปแคนาดาและประสบการณ์ในฐานะผู้คัดค้านการเกณฑ์ทหารในช่วงสงครามเวียดนามนั้นได้รับความสนใจน้อยมาก

เนื่องจากการที่เขาออกจากสหรัฐอเมริกาเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เขาสามารถประกอบอาชีพเป็นผู้สร้างภาพยนตร์ได้ จากนั้นก็มีบางส่วนจากความสัมพันธ์ชั่วครั้งชั่วคราวของเขากับผู้หญิงที่ทำให้เรื่องราวดูคล้ายกับ “โอ้ กัลกัตตา!” มากกว่า “โอ้ แคนาดา” เมื่อนำมารวมกันแล้ว องค์ประกอบเหล่านี้ทำให้เกิดช่วงเวลาผสมผสานจากชีวิตที่ไม่มีการกำหนดชัดเจน ซึ่งผู้ชมมักจะไม่สนใจในตอนจบ ผลงานดังกล่าวไม่ปกติอย่างยิ่งสำหรับศิลปินอย่างชเรเดอร์ ซึ่งทำให้รู้สึกว่าผลงานนี้ยิ่งแย่ลงไปอีก ไม่ว่าผู้กำกับต้องการจะทำอะไรก็ตาม ก็ไม่ชัดเจนนัก ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย เพราะผู้สร้างภาพยนตร์ดูเหมือนว่าจะมีเนื้อหาและทรัพยากรที่ดีมากมายให้ทำงานด้วย ซึ่งรวมถึงนักแสดงที่แสดงได้ดีที่สุดบนจอภาพยนตร์ แม้ว่าบทภาพยนตร์จะแย่มากก็ตาม ผลลัพธ์ที่ได้กลับกลายเป็นความผิดหวังครั้งใหญ่ ซึ่งเกินกว่าความประทับใจเชิงลบที่ทิ้งไว้ให้กับผู้ชื่นชอบภาพยนตร์จำนวนมากที่คาดหวังมากกว่านี้จากนักแสดงที่มีพรสวรรค์เช่นนี้