Perfect Days (2023) หยุดโลกเหงาไว้ตรงนี้

นักแสดง

Koji Yakusho โคจิ ยาคุโช

Tokio Emoto

Arisa Nakano

ผู้กำกับ : Wim Wenders

รีวิว   

entertainment

หลังดูจบก็อยากบอกว่านี่น่าจะเป็นหนังที่เรารักมากที่สุดของปีนี้เลย (แม้จะเป็นหนังของปีก่อน) เซอร์ไพรซ์ตั้งแต่วิม เวนเดอร์ส ผู้กำกับเรื่อง Paris, Texas (1984) และ Wings of Desire (1987) จะมาทำหนังญี่ปุ่นอย่างเรื่องนี้ แต่หนังก็ได้รางวัลจากเทศกาลหนังเมืองคานส์ทั้งตัวหนังและนักแสดงอย่าง โคจิ ยาคุโช ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าเขาแสดงได้หมดจดและเข้าถึงในความรู้สึกมาก ๆ แม้หนังจะไม่ได้ป้อนข้อมูลเยอะกับคนดูก็ตาม อีกทั้งหนังก็ยังได้เข้าชิงออสการ์สาขาภาพยนตร์นานาชาติยอดเยี่ยมประจำปี 2024 อีกด้วย

แม้ภาพรวมจะดูเป็นหนังที่เรื่องเบาบางมาก ปมปัญหาของเรื่องและตัวละครก็แทบจะไม่มี แต่ก็ดูเพลิดเพลินมาก บรรยากาศผ่อนคลาย สบายใจ ได้ความตลกเล็ก ๆ เข้ามาแทรกเป็นช่วง ๆ เลยกลายเป็นหนังของวิม เวนเดอร์ส ที่น่ารัก ชอบที่หนังเล่าถึงชีวิตประจำวันซ้ำ ๆ ของตัวเอกแบบวนไปเรื่อย ๆ (ดูแล้วก็เหมือนมันเป็นหนัง time loop เลย 5555) ทั้งงานอดิเรก งานประจำ วันหยุด ซึ่งโปรดเลยชอบซีนที่พระเอกถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงไม้กวาดมาก ๆ เสมือนว่าเสียงนี้เป็นนาฬิกาประจำวันของทุกวันไปแล้ว (ขณะเดียวกัน คน ๆ นั้นที่กวาดถนนอยู่ ก็อาจจะใช้ชีวิตซ้ำเดิมเหมือนกันไม่ต่างจากพระเอกของหนัง)

มีซีนที่เราประทับใจมากหลายซีนเช่นกัน เช่น พระเอกทำความสะอาดห้องน้ำ ก็ดูเพลิดเพลินและสนุกมาก ๆ ทั้งได้เห็นอะไรเก๋ ๆ ในห้องน้ำในสถานที่ต่าง ๆ ไปด้วย ซึ่งก็ยอมรับว่าห้องน้ำในหนังสวยมาก แล้วก็เป็นสถานที่ที่มีอยู่จริง (ดูแล้วอยากไปตามรอยห้องน้ำเลย) ส่วนในช่วงหลังของหนังก็มีซีนประทับใจอีกหนึ่ง เป็นซีนที่พระเอกคุยกับผู้ชายที่เป็นแฟนเก่าของเจ้าของบาร์ เป็นซีนที่น่ารัก อบอุ่น อ่อนโยน ความเล่นเหยียบเงากัน หัวเราะพูดคุยสนุกสนานกัน ดื่มเบียร์ด้วยกันในบรรยากาศอันเหงาหงอย ต่างคนต่างมีเรื่องปวดร้าวในใจ แล้วก็สิ่งที่ทำให้หนังมันมีความวิม เวนเดอร์สมาก ๆ ก็คือซีนที่พระเอกฝันแล้วเป็นขาวดำแทรกเข้ามา ซึ่งเป็นภาพสถานที่ ผู้คน ธรรมชาติ หรืออะไรก็ตาม ชอบทุกครั้งที่ซีนแบบนี้ปรากฎขึ้นมา เสมือนว่าเรากำลังดูหนังทดลองอีกเรื่อง แต่ขณะเดียวกันมันก็มีมนตร์สะกดบางอย่างที่ชวนพาไปท่องไปในโลกความฝันของพระเอก