The Woman in the Window (2021) ส่องปมมรณะ

นักแสดง

Amy Adams  เอมี แอดัมส์

Gary Oldman

Anthony Mackie

ผู้กำกับ : โจ ไรท์ 

รีวิว  The Woman in the Window (2021) ส่องปมมรณะ

entertainment

โดยหนังเรื่องนี้ถูกดัดแปลงและสร้างมาจากนิยายที่ชื่อว่า A.J. Finn ซึ่งนับว่าเป็นผลงานขายดีของ The New York Times เรื่องทั้งหมดนี้เกิดจาก ด็อกเตอร์แอนนา ฟ็อกซ์ โดยเธอนั้นเป็นหมอจิตวิทยาเด็กที่เป็นโรคทางจิตชนิดหนึ่งคือโรค ‘กลัวที่ชุมชน’ ซึ่งอาการคือจะกลัวชุมชนคนหมู่มาก กลัวพื้นที่แออัด กลัวการออกไปนอกบ้าน มีอาการพารานอยด์บ้างในบางครั้ง

ดังนั้นทำให้เธอขังตัวเองภายในบ้าน แต่หากใครจะเข้ามาหาเธอสามารถเข้ามาในบ้านได้ สิ่งนี้นี่แหละค่ะทำให้เธอมีการมองและส่องชีวิตเพื่อนบ้านผ่านกระจก ซึ่งจะใช้กล้อง DSLR ในการซูมดูชีวิตของคน แต่แล้วก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มอย่างอีธาน รัสเซลล์เข้ามาเคาะประตู และมาทำความรู้จักกับด็อกเตอร์แอนนา ฟ็อกซ์ โดยเธอก็ค่อนข้างเปิดใจทำความรู้จักกับเด็กหนุ่ม จากนั้นเพียงไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมีชื่อว่าเจน รัสเซลล์ ซึ่งเธอบอกว่าเธอคือแม่ของอีธานเข้ามาทำความรู้จักอีก

จากนั้นเรื่องก็ดำเนินผ่านไปเรื่อย ๆ จนมีวันหนึ่งหลังจากเธอกินยาผสมกับเหล้าบวกกับไฟที่ห้องสลัว ๆ ทำให้เธอเห็นการฆาตกรรมของเพื่อนบ้านเกิดขึ้น จากนั้นเธอก็มีการแจ้งตำรวจแต่แล้วทุกคนไม่ว่าจะเป็นตำรวจหรือเพื่อนบ้านหาว่าเธอนั้นเพี้ยน!

โดยหนังก็มีการเฉลยคลายปมว่าแท้จริงแล้วนางเอกเป็นคนที่หลอน มีอาการทางจิตก่อนทุกอย่างจะคลี่คลายและหักมุมตอนหลังซึ่งจะมีการต่อสู้ไล่ล่าตามมาในที่สุด

จดอ. JUST ดู IT. 

ภาพยนตร์ดัดแปลงจากนิยายขายดีในชื่อเดียวกันของ A. J. Finn. บอกเล่าเรื่องราวของ แอนนา ฟ็อกซ์ หญิงสาวที่ป่วยเป็นโรคกลัวที่ชุมชน ทำให้ “บ้าน” เป็นสถานที่ปลอดภัยเพียงที่เดียวสำหรับเธอ แต่แล้วความสงบสุขก็จบลงเมื่อครอบครัวรัสเซลล์ย้ายมาอยู่ฝั่งตรงข้ามบ้านของเธอ การมาของเจน รัสเซลล์ (?) ทำให้เรื่องราวปริศนาชวนสยองค่อย ๆ เกิดขึ้นรอบตัวแอนนา!

สิ่งที่โดดเด่นและยอดเยี่ยมที่สุดของ  ขอยกให้การแสดงของ Amy Adams และ Gary Oldman ที่รายหลังโผล่ออกมาแค่ไม่กี่นาทีแต่เต็มไปด้วยอารมณ์และพลังที่หนักแน่นทะลุจอ ในขณะที่ฝั่ง Amy Adams สามารถเก็บรายละเอียดและถ่ายทอดบุคลิกของตัวละครออกมาได้อย่างชัดเจนและยอดเยี่ยม ทุกครั้งที่เธอตกใจจากสถานการณ์ไม่ปกติ เธอสามารถถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้อย่างชัดเจนว่าเธอกลัวสถานการณ์นั้นจริง ๆ

แต่น่าเสียดายที่ตัวเนื้อเรื่องกลับไม่เข้าที่เข้าทางหยิบจับสิ่งที่อยากให้มีมามัดรวมกันจนหาความลงตัวไม่ได้สักทาง ไม่ว่าจะเป็นการเกริ่นนำด้วยโรคกลัวชุมชนของตัวละครแอนนา เพื่อเป็นเงื่อนไขผูกมัดตัวละครและสร้างข้อจำกัดให้กับตัวละคร แต่ในขณะเดียวกันเมื่อดำเนินเรื่องไปเรื่อย ๆ หนังแทบจะไม่สานต่อเรื่องของโรคนี้อีกเลย แล้วหันไปเล่าความระทึกขวัญแทน จนสุดท้ายก็โยนสภาวะและปัญหาอื่น ๆ ให้กับตัวละครแทน

พอหนังไม่สานต่อเรื่องโรคกลัวที่ชุมชน (ทั้ง ๆ ที่ถูกใช้เป็นประเด็นตั้งต้น) กลายเป็นว่าในตอนท้ายหนังก็กลับไม่บอกกับคนดูด้วยว่า ตัวละครถูกพัฒนาไปในทิศทางไหน แอนนาเอาชนะโรคนี้ได้หรือเปล่า ? แล้วลงเอยอย่างที่เห็นในตอนจบได้อย่างไร ?แต่เอาเข้าจริงหากมองข้ามเรื่องราวเหล่านี้แล้วมองภาพรวมของเรื่องราวดี ๆ  ก็ให้ความรู้สึกเหมือนดูเรื่องราวของ ชีวิตสุดพังหลังจอของเหล่านักเลงคีย์บอร์ด ที่คอยสืบเสาะเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านแหล่งข่าวออนไลน์โดยไม่คัดกรอง แม้จะมีบางส่วนที่เป็นเรื่องจริง แต่การโยงนั่นนี่ไปเอง มือไวปากไว ตัดสินใจลงมือทำอย่างไม่ยั้งคิด ก็ส่งผลในวงกว้างเกินจะควบคุมจนทำให้ เกิดผลกระทบในวงกว้าง และทำให้ตัวเธอเองไม่ต่างอะไรจากเด็กเลี้ยงแกะ ที่ต้องการการให้อภัยจากสังคม